“Una experiencia muuuuy
emocionante...” ens diu el Viejo Otto
Així comença també el nostre
viatge personal a través de les diverses emocions que ens han anat sorgint
durant la realització del musical.
Podríem centrar-nos en aspectes
tècnics, metodologia emprada, estratègies apreses... però preferim dedicar
aquest espai a obrir les portes a la intimitat del grup...
“Volver a hacer teatro... cantar
y divertirme!...Como una niña!”... “Una mirada hacia atrás, un revivir de mis
recuerdos infantiles”.
Un procés de creació col·lectiva,
de convivència, de temps compartit, d’ intimitat compartida...
“A veces me he sentido mal, a
veces me costaba seguir adelante... pero las caritas de los niños, los aplausos, los momentos de glória me han
hecho acabar sintiendome feliz”.
Un apropament a les febleses
personals, un recorregut que pot anar de la manca de confiança a la superació
personal ...
“Desde el principio tuve miedo,
dudas pero conforme avanzábamos con Otto me invadió cierta paz y finalmente
conseguí divertirme... fue un sentimiento de liberación y satisfacción!”
“Volver a escalar el precipicio
de un escenario…”
“Cierta vergüenza a mostrarme delante de mis
compañeros…el teatro te hace mostrar más de lo que en realidad deseas mostrar,
te descubre el corazón”
“Miedo, mucho miedo… sentía que
mi papel implicaba una gran responsabilidad dentro de la obra… sentía que si me
salía mal… iba a ser evidente mi fallo… sin embargo fue todo un éxito!”
Però també un altre tipus de
sensacions, totes aquelles que es comparteixen quan es treballa en equip…
“Un reto a superar en un tiempo
límite…arriesgando!”
“El viaje de Otto me ha llevado hasta
la perseverancia, constancia i la satisfacción i realización personal… para
asegurar el éxito en el resultado!”
“Sentir el recorrido que va desde
el proyecto personal hasta la creación colectiva”
“El tiempo… un problema para mí…
¿cómo quedar?, ¿cómo comprometerme?”
I en darrer lloc els personatges,
la historia, la música…
No hay comentarios:
Publicar un comentario